De oorsprong van Pleyn68
In de winter van 1966/67 was er een jubileum van het vrouwengilde (een katholieke organisatie van plattelandsvrouwen). De Pastoor (Alberti) wilde graag enig vertier voor de bijeenkomst in het Parochiehuis. Theo Wesselingh was toen al bekend als organisator en man met ideeën dus die kreeg hij het verzoek om iets te bedenken. Theo benaderde daarvoor wat jongeren uit de Groenendijk (o.a. Nel Zwartjes, Trees Verkelij, Jan Wesselingh, Tony Devilee en Ellen de Boer) en in 14 dagen werd een cabaret programma in elkaar gezet met wat liedjes en sketches. De uitvoering was een groot succes en daarmee was een cabaretgroep geboren die de naam “En Toen” kreeg. Er werden instrumenten en een geluidsinstallatie (met subsidie van de pastoor) aangeschaft en Theo ging spelen op de basgitaar. Er kwamen verschillende optredens in omliggend plaatsen en geleidelijk werd de component cabaret steeds kleiner en werd het steeds meer een bandje. Eind 1967 hield deze groep op te bestaan maar enkele leden wilde toch graag verder gaan als bandje. Via een advertentie kwamen 2 broers uit Hoogmade (Peter en Frans van der Meer) die wel mee wilde doen ( bas en sologitaar) en Theo Wesselingh besloot daarom om op het orgel (tegenwoordig keyboard) te gaan spelen. Theo had een aantal jaren op de koorschool in Haarlem gezeten en was redelijk muzikaal onderlegd. De overige bandleden kwamen uit de Groenendijk ; Bart de Roo, Henny Nieuwenhuizen en Jan Wesselingh. Er was ook een zangeres uit Leiden (Tony Devilee) die ook al in de cabaretgroep zat. Dat maakte haar tot “Eve”en de vijgenblaadjes (Figleaves). Er werd hard gewerkt en na 2 maanden repeteren werd voor het eerst opgetreden in Dancing Het Zwaantje.

Bij Theo Wesseling leefde altijd nog het plan om Dancing Groenendijk te heropenen en dat bracht hij ook in de band als voorstel. Zijn idee was dat we dan af en toe zelf konden optreden en ook andere bandjes uitnodigen voor dansavonden. Een poging bij de Gemeente liep stuk op de naam Dancing Groenendijk; de burgemeester had die immers voor 5 jaar gesloten. Maar Theo verzon een list en noemde zijn dancing “Pleyn68”. Toen kon het wel doorgaan en werden in de 2e helft van 1968 de eerste dansavonden gehouden. Rond Eve & The Figleaves was inmiddels ook een fanclub ontstaan en een aantal z.g. roadmanagers. Uit die kring rekruteerde Theo mensen om actief in “zijn”dancing mee te doen en zo zijn ook Ted de Boer en Leen Wortman betrokken geraakt maar er waren er nog veel meer. Theo was in staat om heel veel mensen voor het karretje te spannen.

Het kasboek van Pleyn68 geeft als eerste dansavond 5 October 1968 met als band The Haigs die optraden voor 395 gulden. Daarna was er een dansavond op 2 November ( band: The Incrowd) en op 14 December (band; The Nicols). Op 28 December 1968 traden Eve & The Figleaves zelf op en de dag erna op 29 December speelde The Tee-Set. Intussen werden ook Eve & The Figleaves steeds meer geboekt voor optredens elders en dat kwam ook omdat de boekingsagenten die bandjes voor Pleyn68 leverde ook optredens voor Eve & The Figleaves gingen boeken. Zo kwam begin 1969 het moment dat we met de band (inclusief Theo) moesten optreden en er diezelfde avond een dansavond in Pleyn68 was. Theo had het moeilijk om te kiezen tussen zijn beide “babietjes” maar uiteindelijk is hij toen uit de band gestapt en bleef in Pleyn68.

N.B.: De band heeft nog een paar jaar bestaan en opgetreden door heel Nederland als Eve & The Figleaves en toen Eve (Tony) ermee stopte ging de band verder als Figleaves. Toen later de bezetting wijzigde werd de naam gewijzigd in FL (FigLeaves) band. Na een rustperiode van enkele jaren is de band anno 2024 actief onder de naam Figleaves 2.0 met daarin nog steeds 3 mensen die in 1968 deel uitmaakte van de band waar Theo Wesselingh mee begon. Deze band heeft op alle Pleyn68 jubilea sinds 1968 een optreden verzorgd en bij elkaar tioental;l;en keren in Pleyn68 opp het podium gestaan. Theo heeft bij het 15 jarig bestaan in 1983 nog eenmalig meegespeeld in de oude bezetting.

Stichting Pleyn68
Toen Theo zich eenmaal volledig op Pleyn68 ging richten was een “dancing”ook niet meer genoeg; hij ging van alles organiseren zoals typelessen, bingo, danslessen, kaarten etc. Op zondagmiddag was er het Praathuis van 12.00 (na de kerk) tot 17.00 voor de jeugd. Daar was een leestafel en kon men pingpongen etc. en altijd muziek want Theo had een groot muziekhart. Ieder zaterdagmiddag ging iemand naar Leiden (Ge Hofenk op de Haarlemmerstraat)_ om de nieuwste plaatjes uit de top 40 te kopen en die werden dan dan in de discotheek van Pleyn68 gezet waar we verzoekjes konden indienen. Theo draaide graag plaatjes en kon helemaal opgaan in de muziek; de naam dancing kwam te vervallen en werd vervangen door Musicmeetinghouse.
Naast al deze eigen activiteiten was Pleyn68 ook nog steeds te huur en dat kon zelfs met een volledige groep (vrijwilligers)bediening die alles uitgeserveerde, complete maaltijden en catering; alles was mogelijk. De opbrengt was uiteraard voor Pleyn68.
Later werd Leen Wortman aangesteld als beheerder en coördinator en heeft hij jarenlang het zaakje gerund.

Geleidelijk werd het daarmee steeds meer een bedrijf met een behoorlijke geldstroom. Om dat allemaal in goede banen te leiden werd er een stichting opgericht en kwam er een bestuur dat zich ging bezig houden met de exploitatie. In de loop van de tijd zijn verschillende voorzitters in beeld geweest. Bestuursleden waren meestal jongeren die op een of andere manier betrokken waren bij Pleyn68. Zo raakten velen bekend met besturen en vergaderen en verantwoording nemen.

Theo is zelf nooit voorzitter geweest; hij bleef de creatieve brein met steeds nieuwe initiatieven die hij allemaal linkte aan Pleyn68. Zo kwam er een cabaretgroep “The Freekickers” die jaarlijks een programma maakten en met deze cabaretgroep werden weer een aantal speelfilms gemaakt die natuurlijk in Pleyn68 werden gedraaid op filmavonden. Maar ook een supportersvereniging voor de Voetbalclub Bernardus werd opgericht en een Carnavalvereniging (de Blauwkousen).
Theo is in 2014 overleden en was tot zijn dood betrokken bij Pleyn68; laatstelijk vooral als onderhoudsman en in die laatste jaren schilderde hij het complete interieur. Hij hield van gezelligheid en dronk daarbij graag een biertje en ook een pakje zware shag was steeds in zijn buurt. Aan het eind van zijn leven kreeg hij met deze levensstijl steeds meer klachten en kwalen en uiteindelijk is hij op 69 jarige leeftijd overleden. Hij was zijn leven lang vrijgezel en alleen “getrouwd” met Pleyn68.

In de jaren zeventig werd gestart met “disco’s”voor de jeugd vanaf 16 jaar. Dat werd een groot succes waar jongeren van heinde en ver op af kwamen. Aanvankelijk werden gewoon plaatjes gedraaid maar later werden professionele DJ’s ingehuurd. Er kwam specifieke verlichting voor deze avonden en het werd steeds drukken. Pleyn68 stond op discoavonden afgeladen vol met soms nog honderden mensen buiten voor een dichte deur. Tientallen jaren waren deze discoavonden ook de financiële kurk waar Pleyn68 op dreef; zo bleven verliesgevende activiteiten ook mogelijk.

In 2014 werd de minimumleeftijd voor het gebruik van alcohol verhoogd naar 18 jaar en kreeg
Pleyn68 te maken met verschillende nieuwe regels en handhaving vanuit de Gemeente. Tientallen jaren was Pleyn68 de gelegenheid geweest waar 16 jarigen naar de disco konden als eerste ervaring met het uitgaansleven. Maar de strikte handhavingsplicht die Pleyn68 kreeg opgelegd om onderscheid te maken tussen 16 en 18 jaar was onuitvoerbaar. De roemruchte Pleyn68 discoavonden stierven een zachte dood.

Wel verkreeg Pleyn68 in 2018 de status van Dorpshuis met een vaste jaarlijkse subsidie vanuit de Gemeente. En ook verhuur (van zaal en gebruik van interieur) nam toe. In de praktijk stelt Pleyn68 nu een jaarlijkse agenda op met activiteiten en de overige dagen is Pleyn68 dan beschikbaar voor verhuur. Deze verhuur wordt al jarenlang begeleid en geregeld door Francien Groen; ook al een bestuurslid van het eerste uur.

De afgelopen 10 jaar zijn er honderden nieuwe woningen bij gekomen in Groenendijk en daarmee ook veel nieuwe inwoners. Voor de komende periode is het een uitdaging om alle (nieuwe)inwoners betrokken te maken bij Pleyn68; een echt Dorpshuis i.p.v. een Parochiehuis.

De oorsprong van het gebouw (voormalig parochiehuis)
In 1938 wilde de orde der Ongeschoeide Carmelieten in Groenendijk een klooster stichten; de orde leverde ook de pastoor en kapelaan voor de parochiekerk (nu Scheepjeskerk). De Carmelieten hadden het plan opgevat om de kerk te voorzien van 2 zijbeuken (een z.g.kruiskerk) en dat moest natuurlijk bekostigd worden door de Parochianen. Er werd een fonds opgericht en een aantal mensen ging maandelijks langs de deuren om geld op te halen (dubbeltjes en kwartjes). Tijdens de 2e wereldoorlog ging dat gewoon door en middels enkele legaten etc. werd er een behoorlijk kapitaal van ong. 17.000 gulden verzameld.

Tijdens de 2e wereldoorlog werd er behoorlijk gebombardeerd op de Oude Rijn en omgeving en zo werd ook de boerderij aan de Hondsijk 60 (Leiderdorp) getroffen. Dit was een zware bom die ook aan in Hazerswoude Rijndijk schade veroorzaakte. Op nr.94 was de banketbakkerij van Pennings die zwaar beschadigd raakte en op nr.92 (huidig Pleyn68) stond een woonhuis dat onbewoonbaar werd en als ruine is blijven staan tot na de oorlog.

Pastoor Hennekes (Carmeliet) had kort na de oorlog het plan opgevat om een Parochiehuis te stichten in Groenendijk en hij had zijn oog laten vallen op de reeds ingezamelde gelden voor uitbreiding van de kerk. Dat leidde tot grote onvrede bij de mensen die het fonds hadden gevormd immers de giften waren gedaan voor de kerk en niet voor een Parochiehuis. Toch wist de Pastoor zijn zin door te drijven en na aankoop van de grond werd opdracht gegeven voor de bouw van een Parochiehuis. Vermoedelijk is de bouw gegund aan een plaatselijke (katholieke) aannemer. Bij de verbouwing in 2024 is maar weer eens gebleken dat die vakmensen in 1946 met nauwelijks beschikbare materialen een waar kunststukje hebben geleverd. De structuur van het gebouw bleek nog zo hecht dat het de basis kon blijven voor een grootschalige vernieuwing en dit ondanks het feit dan onder het pand geen enkele heipaal is geslagen; het staat op een eenvoudige betonplaat.

Het Parochiehuis werd in 1946 geopend als letterlijk “huis van de Parochie” dus voor de katholieken. Het gebouw kreeg een beheerder die rapporteerde aan het Parochiebestuur en werd gebruikt voor allerlei bijeenkomsten, toneelvoorstellingen en feesten; uiteraard alles onder toezicht van de Pastoor. Men kwam binnen door de voordeur met links en rechts een kapstok en toilet. Tegenover de entree was de deur naar de zaal. Voor in de zaal een toneel en daachter nog een klein zaaltje dat diende als vergader en kleedruimte. De zaal werd verwarmd met 2 kolenkachels. Naast de entree was een eenvoudig keukentje met een uitgifteloket naar de zaal. Dat loket had een granieten plaat met een luik dat gesloten bleef als er geen catering in de zaal nodig was. Bij een bruiloft werd de maaltijd verzorgd door Cor & Ares van der Voort die een kruidenierswinkels en cafe hadden (het hotel Groenendijk kwam later nog). Dat was de situatie ten tijde van Dancing Groenendijk en bij de start van Pleyn68. De inkoop van drank liep in het begin ook nog via de beheerder van het Parochiehuis en we betaalde gewoon huur per avond.

In de jaren erna werd gewerkt aan een andere beheersvorm waarin er meer zeggenschap kregen en uiteindelijk heeft dat geleid tot een huurcontract voor onbepaalde termijn en was er geen beheerder vanuit de Parochie meer. De Parochie bleef eigenaar van gebouw en grond maar de inventaris werd eigendom van Pleyn68 en zo kon er ook beter geïnvesteerd worden in opknappen en uitbreiden. In 1983 volgde de eerste uitbouw aan de oostzijde met nieuwe entree en toiletten. In 2016 een nieuwe uitbreiding om de toiletgroep te vernieuwen. Het buitenterrein was in 1968 nog grotendeels gras en tuin maar werd in de loop van de tijd voorzien van asfalt voor parkeerplekken. De Parochie heeft ca. 20 jaar het parkeerterrein verhuurd aan Fasson (later Avery Denisson). Deze fabriek van zelfklevend papier stond naast Pleyn68 waar nu Frederikshoeve en Rozenburg als straatnaam gelden.

In 2014 werd de fabriek door Avery gesloten en hielden de inkomsten van het parkeerterrein ook op. Dat maakte dat voor de Parochie alleen nog de huurinkomsten van het voormalige Parochiehuis overbleven terwijl er ook geen feitelijke betrokkenheid meer was vanuit de Parochie. Uiteindelijk heeft dat geleid tot de aankoop van het pand vanuit de Stichting Buurthuis. In 2021 werd duidelijk dat de komst van woningen op het voormalige fabrieksterrein grote consequenties had voor de exploitatie; met name vanwege geluidsoverlast uit het pand. In 2024 is het pand grootschalig gerenoveerd, geisoleerd en duurzaam gemaakt. Met een geheel vernieuwde technische installatie, electra, verlichting en geluid kan Pleyn68 weer met vertrouwen verder als Dorpshuis van Groenendijk